Stress komt nooit alleen...

Met de toespraak van de minister-president nog vers in het geheugen, startte zij haar laptop op. Eerst maar eens inventariseren wat er de komende weken eigenlijk op de planning stond. Ze voelde een zwaarte in haar lijf, die ze niet goed kende. Haar spieren leken wel stroop. Haar hoofd wollig. Ze kon niet helder denken, maar voelde wel dat helder denken nu juist van belang was. De kinderen kwamen immers vanaf woensdag weer thuis van school en die moest zij natuurlijk weer bezig gaan houden! Hoe ging ze het allemaal regelen… Ze zag het even niet meer zitten, terwijl ze haar tranen de vrije loop liet. Die ….corona ook….!
 
Wat wordt er veel van ons gevraagd, deze dagen. De teleurstelling dat het toch tot een totale strenge lockdown is gekomen, is bijna voelbaar op straat. Je zult maar een ouder zijn met een paar kinderen die ineens vlak voor de kerstvakantie nog even een week thuis les moeten krijgen. Terwijl er ook een bult werk op jou ligt te wachten. En dan de kerstdagen… Hoe ga je het allemaal doen... Het is niet raar dat dit je in deze dagen af en toe naar de keel vliegt.

Drukte in je hoofd
Al ben je nog zo ‘Zen’, de maatregelen raken ons allemaal en we worden er de hele tijd mee geconfronteerd. Dat doet iets met een mens. Dat geeft op zichzelf al een gevoel van onzekerheid en stress, wat je kunt voelen in je lichaam als vage onrust, gevoel dat de tranen hoog zitten, druk in je hoofd of in je maag. Je kunt zelfs last krijgen van herinneringen aan oude, moeilijke gebeurtenissen, waar je liever helemaal niet aan terugdenkt. Maar die zich toch aan je opdringen. Overdag in je gedachten, 's nachts in je dromen. Het is een niet zo bekend fenomeen in tijden van stress. En je kunt het er knap lastig mee hebben. 

Hoe komt dat dan?
Wij mensen zijn eigenlijk de hele dag door bezig om de wereld om ons heen te ordenen, logisch te maken. Vooral bij spannende gebeurtenissen en stress is die behoefte extra groot. Als kind zagen we - onbewust - hoe onze ouders met stress en pijnlijke gebeurtenissen omgingen en wij hun coping-strategieën daarvoor over. Opnieuw onbewust, zorgde dat ervoor, dat er in ons brein een koppeling ontstond tussen die strategie en de pijn die we daarmee probeerden te onderdrukken. 

Uiteindelijk vormt de pijn die je niet wilt voelen + strategie waarmee je die te lijf gaat een onlosmakelijk koppel met dat oergevoel van stress.

Jong geleerd...
De behoefte om de wereld te ordenen, die hebben we nog steeds. Het voorbeeld van onze ouders en de gekoppelde herinneringen aan eerdere stressvolle periodes, die verbinding is er ook nog steeds. Met als gevolg dat ons systeem (je lichaam en je geest) bij stressvolle gebeurtenissen meteen die oude koppeling als het ware activeert. Niet alleen het stressvolle gevoel, maar ook de strategie om ervanaf te komen en zélfs oude – soms vage – herinneringen aan eerdere gebeurtenissen die stress voor je systeem opleverden. Ook al denk je dat je het allang verwerkt hebt. Ook al heb je er helemaal geen zin in om je daarmee bezig te houden. Ook al ben je geneigd weer precies hetzelfde te doen als al die tijd: wegstoppen, bagatelliseren, ontkennen, vermijden… het hele repertoire.

Het kan anders!
Ik wil je in deze periode uitnodigen om het eens anders te doen. Ik wil je uitnodigen om de uitdaging eens aan te gaan en wél te voelen wat er te voelen is.

Sta een paar minuten stil bij het gevoel van stress in je lijf, zonder oordeel, zonder het weg te willen duwen. Je hoeft er niet in te verdwijnen, maar maak er eens een klein beetje ruimte voor. De meditatie hieronder kan je hierbij helpen. Herhaal de meditatie maar eens een paar dagen achter elkaar. En kijk wat het voor je doet.

Soms lukt het niet om dit alleen te doen. Weet dan, dat er altijd plaats voor jou is in mijn praktijk. Ik kan je helpen de stress deze keer eens anders aan te pakken. Op een manier die je bij je kracht houdt en die je sneller verlichting geeft dan de oude strategie deed. Misschien wel juist nu.